Sunday, February 22, 2015

අම්මාවරුනේ...

ආදරයේ උල්පත වූ අම්මා.. මා ඔබගේ පුතුවූ....

මෙහෙම කියන දූල පුතාල අතරෙ සමහර දියණියන්ට, පුතණුවන්ට වැදූ මවත් හැදූ පියත් අමතක වෙලා. මේ කියන කතාවේ අම්මලත් දූ පුතුන් ඉන්න අම්මලා. ඉතින් ඒ අම්මල තවමත් තමන්ගේ දූ පුතුන් එකනම් මේ විදිට බලන් ඉන්නව...

Saturday, February 21, 2015

බොරලැස්ගමුව දියත උයන... ශාරීරික ව්‍යායාමයට වැඩියමක්...

බොරලැස්ගමුව වැව වට කොට ඉදිකර ඇති මෙම දියත උයන අනෙකුත් ඒවාට වඩා පාරිසරික වශයෙන් වැදගත්. මේ දියත උයනෙ ඇවිදපු අය මේ දේවලුත් අත් දකින්න ඇති.....

පරිසරය සමඟ...

Thursday, February 19, 2015

සෙංකොට්ටං...

 


කියවන්න වටින තවත් පොතක්. මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුල විසින් රචිත මෙම නවකතාව ඒකාලයේ ලංකාවේ පැවති කුල ක්‍රමයත් එයින් සිදුවූ සමාජීය බලපෑම් ඉතා සංවේදී ලෙස ඉදිරිපත් කරනවා. කුඩා ලමයකු වටා ගෙතෙන මෙම නවකතාව එතැනින් ඔබ්බට යමින් ඒ කාලයේ පැවති සමාජය පිලිබඳවත් පුලුල් විග්‍රහයක් සිදුකරනවා. ලංකාවේ මෙවැනි සමාජයක් තිබුනාද කියල හිතෙන තරමට ඇතැම් කොටස් සංවේදීයි.  මෙන්න මේ සම්මානත් සෙංකොට්ටං පොතට ලැබිල තිබුනා.

Wednesday, February 18, 2015

ඔබ...

මගෙ හිත කියවන්න බැරි හන්දද මන්දා...
ඔබ හැම මොහොතකදිම මගෙ හදවත බින්දා...
කියු හැම දේම නුහුරට අරගත් හින්දා...
ඔබ ඇති තැනත් මා තනිකම අත්වින්දා....

තොටියකු නොමැති ඔරුවකි පාවෙන නදියේ..
තණ අග පිනි බිඳකි දිලිහෙන හිමිදිරියේ......
තනි තරුවක්ව ඇත අහසෙහි තනිව රැයේ...
මට නැත හිමිව කිසිවක් අද මගෙ දිවියේ...

මතු යම් දිනෙක ඔබ මා තෙරුම් ගත්දෙන්...
එදිනදි හිනැහෙන්න නැතිනම් වැලපෙද්දෙන්....
එතකන් සිටිය දෙන් නැතිනම් මිය යද්දෙන්.....
ජීවිත ගමන එතකින් කෙලවර වෙද්දෙන්...

Tuesday, February 10, 2015

අන්තිමයා...

ප්‍රේමකීර්ති මහතා ලියපු පලවෙනි සහ ඔහුව ඝාතනය කරන්නට පෙර ලියපු අවසාන නවකතාව තමයි "අන්තිමයා". බහුතරයක් අපි හැමෝගෙම තියන හොඳ සහ නරක දෙකම එකතු වෙලා බිහිවුනු අපි වගේ මිනිස්සු ගැන කතා කරන සරල නමුත් හිතන්නට යමක් ඉතුරු කරන නවකතාවක්.


අමතක මතක...



මධුවිත කාන්තා රූපකයක් ලෙස යොදා ගනිමින් තරුණයකු යෙදෙන සංවාදයක් මෙහි තේමාවයි. ඔහුගේ අතීතාවර්ජනයත් එයම ඔහු වර්තමානය තුල දරා ගන්නා අන්දමත් ඒ සමඟම ඉදිරිපත් කරයි.

අමතක මතක හිත පතුලේ වැලපෙන හින්දාම...
ඒ හැම මතක ඔබ වෙනුවෙන් නිමැවුනු හින්දාම....
රිදවන තරමටම මා සිත පිනවන හින්දාම....
මියයමි නැවත නැවතත් මා ඉපැදෙන හින්දාම....

මට මා අහිමි අද දින ඔබ වෙනුවෙන් වැලපෙන්න...
තරමට අසරණයි නැහැ කවුරුත් අත්වැල වෙන්න...
හිස්වන විතින් විත පුරවා සිත සනසා ගන්න....
වෙර ගමි තවත් එක දිනයක් මෙලෙසින් නිමවන්න...

සිතුවිලි අකීකරු ඇයි මෙතරම් මට අවනත නොවී...
බොලඳද මා වැලපෙන්න මෙතුවක් නුවනට ඉඩ නොදී....
දින දින හිස් වෙමින් පිරවෙන තනියට පේ වෙවී....
දියකර හරින්නේ ඔබවද මාවද පෙම්බරී....

Monday, February 9, 2015

අවන්හල....



විදුලි පංකා  පවන් සලමින් කෑගසයි සිහිලස සොයා...
ගැබ් බරවු බැලලියක අවුදින් පැටවුන්ට කෑමක් සොයා...
නිවෙන දැල්වෙන රත් පාට එලි වැලපේවි තව සුසුමක් සොයා...
විතින් විත හිස් වෙමින් පිරවෙයි දිවි පවස නිමවනු නියා...

කතා දොඩමලු සිනා විකසිත...බලා ගත්වන බලා සිටි අය
ලැසිව පැමිණෙන අලස ලෙස යන... යා නොයම් දෝ සිතන නොසිතන...
දෙනෝ දාහක් අතර තනිවුන... කවුරුවත් කාගෙවත් නොම වන....
නමුත් සැමදෙන හැමෝගෙම වන.....
මේ තමයි නගරයේ තව එක නවාතැන් පලක්....!

Sunday, February 8, 2015

දවස තවමත් තරුණයි


කලාකරුවකු, නට්‍යවේදියකු වන ආදරනීය ජයලත් මනෝරත්න රචනා කරපු මේ පොත කියවන්න වටින ලස්සන පොතක්. විශේෂයෙන්ම මේ පොත ලියල තියන භාෂා රටාව හරිම සරළ ඒ වගේම සිත්ගන්නා සුලුයි. රූපක මවා ගැනීමට පහසු වන විදියේ භාෂාවක් තමයි මුලු පොත පුරාම යොදාගෙන තියෙන්නේපුංචි උදාහරණයක් විදිහට පහත වාක්‍ය කීපය බලන්න.