Monday, April 3, 2017

විඳීම්

ගිම්හානය ගෙවී එලැඹී වස්සානේ
පතොක් ගසක කටු මත පිපිලා හීනේ
නැවතුනු හදක් පිරිමැද ගෙන දී ප්‍රාණේ
ජීවත් වෙන්න අරුතක් නුඹ කීවානේ

තනිකම කැන්දාන පිල්කඩ මත හිඳුවා
මීවිත හැමදාම වැලපෙන හිත හැදුවා
මා ගැන කවුරු නැතුවත් ඉර හඳ බැලුවා
එලියට වඩා අඳුරට මම පෙම් කෙරුවා


අඩියෙන් අඩිය අත්වැල වී නැගිටින්න
තනිකම මකන්නට තනියට ලඟ ඉන්න
අඳුරට හැරුනු හදවත එලි කරවන්න
මීවිත කුමට නුඹ ඇති මට මත් වෙන්න