සිත් අහස කළු කරන්..
අදත් මේ වහින්නේ..
හැමදාම නෙතු තෙමන..
මතකයේ වරුසාවමයි..
එදා සනහසේ මල්..
පීදෙන්න දිය බෙදූ..
සෙනෙහසේ වරුසාවමයි..
ප්රේමයේ කඩදාසි..
ඔරු හදන් පාකරන්..
ජීවිතේ කෙත් යාය..
අස්වද්දනු සිතන්..
පැතුම් මහ සාගරය..
පුරවාපු හැඩදාපු..
ප්රේමයේ වරුසාවමයි..
අනාවක දේදුන්න..
බොඳ වෙන්න තරමටම..
මතක මඩකඩිති සිත..
පාරන්න ඉතුරු වුන..
ජීවිතය සනසනා
යලි යලිත් හඬවනා..
වියෝවේ වරුසාවමයි..
No comments:
Post a Comment