පතොක් ගසක කටු මත පිපිලා හීනේ
නැවතුනු හදක් පිරිමැද ගෙන දී ප්රාණේ
ජීවත් වෙන්න අරුතක් නුඹ කීවානේ
තනිකම කැන්දාන පිල්කඩ මත හිඳුවා
මීවිත හැමදාම වැලපෙන හිත හැදුවා
මා ගැන කවුරු නැතුවත් ඉර හඳ බැලුවා
එලියට වඩා අඳුරට මම පෙම් කෙරුවා
අඩියෙන් අඩිය අත්වැල වී නැගිටින්න
තනිකම මකන්නට තනියට ලඟ ඉන්න
අඳුරට හැරුනු හදවත එලි කරවන්න
මීවිත කුමට නුඹ ඇති මට මත් වෙන්න
No comments:
Post a Comment