පඬු පැහැ කසාවත
දවටා කුනු කය වට
වහිනා කෙලෙස් වැස්සෙන්
නොතෙමා ගන්න සිත
මුවා කර තල්පතින් හිස
ගලායන සංසාර බොර දියට
දෝවමින් නග්න දෙපා යුග
දුවන ඉගිලෙන
මිනිස් රිය පෙරහැරක්
මැද
පිඬුසිඟාවැඩි
ඔබ දෙනම දුටුවිට
ජීවිතය යනු කිමැයි
සිතෙයි යලි යලිත්
මට
No comments:
Post a Comment