ලොවෙන් උතුම් ලඳ යසෝදරා...

කුමරුනි ඔබ මා අතැර ගියා නොව..
ඒ බැව් මම හොඳ හැටි දනිමී..
ජාති ජාති මුව ලෙහෙන කුලේ සිට..
ඔබගේ සෙනෙහසම මම විඳිමී..


මල් ඇතිරූ රන්  යහනේ ඔබ පුතු..
තුරුලු කරන් සැතපෙනු දැකලා..
ලොවෙන් උතුම් ලඳ යසෝදරාවෙනි..
ඔබෙ ගුන මගෙ නෙතු සසල කලා..

සඳේ ලප ලෙස ඔබේ මෙහෙසුන්..
වෙමින් ආවෙමි හිමියනේ..
මෙතේ නිවනින් සැනසෙනා තුරු..
ඔබ මගේමයි කුමරුනේ..

සුපුන් සඳක හැංගී හිඳිනා රන්..
තරුවක් සේ මා පුතු පෙනුනා..
රුවින් උතුම් රුව යසෝදරා ඔබ..
හැර යන්නේ කෙලෙසද සිතුනා..

දැනෙන සියලුම වේදනාවන්..
දුකත් තනිකම සිත දරා..
මමත් සීලය රකිමි හිමියනි..
ඔබ මෙන්ම කම් සැප වරා..

සියලු දුක් සහ වේදනාවන්..
නිමා කර සැනසුම සොයා..
එයින් ඔබෙ සිත නිවා ලන්නට..
එමි දිනෙක මම ඔබ සොයා..