හැරගිය බිසව්...

පිදුරු ගහෙත් එල්ලෙන මිනිසෙකු වන්න..
පැදුර දිගැර තරු කැට ගැන ගැන ඉන්න..
බිසවුන් අතැර ගිය මැදුරක තනි වෙන්න..
තනිකම ඇවිත් මගෙ තනියට ලඟ ඉන්න..

උලලේනියත් වැලපුනු සීතල රෑක..
සඳ සාවියත් සඳ ඇසුරින් ගිය දාක...
නිකිනි මස ගෙවී කළුවර වැඩි මහක..
නිවසේ පහන නිවුනා මතකයි රෑක..

කෑලි කපන අඳුරින් එළියයි නිවස..
තනිකම සමඟ දොඩමලු වෙමි මුලු දවස..
මාහට නිවා ගන්නට සෙනෙහස් පවස..
ඉස්සර වගේ හමුවෙමු දොල ලඟ හවස..

කහට කෝප්පය මට හදලා දෙන්න..
ඇඳ ඉහ වාඩිවී හිස පිරිමදිමින් ඉන්න..
ගෙදරම පිරෙන්නට හිනැහී දුව පැන්න..
හිටියෙත් නුඹම පමණයි... මා හැර යන්න..