නිවුනු සැනසීම...

කරපු හොඳ සහ නරක පොදි බැඳ..
අන් සියලු දේ හැර තියා...
යා යුතුයි අපි සැවොම දිනයක..
තවත් අම්බලමක් සොයා..

හිසකේ හදා හම රැලි මකා..
කෙරුවත් කොතෙක් පිරියම් කයේ..
හිසකේ හැලෙයි හම රැලි වැටෙයි..
නවතී දිනෙක ගැස්මත් ලයේ..

බිරිඳත් දුවත් හුරතල් පුතුත්...
තව හම්බ කල ධනයත් තියා...
කුසලත් පිනත් පමණක් අරන්..
යා යුතුය සසරේ මඟ සොයා..

හිත පිච්චෙමින් තන්හාවෙ ගින්දර..

ඇවිලෙනා හින්දාම...

භවයෙන් භවේ සංසාරයේ..

අපි සරනවා හැමදාම...

හැකි පමණකින් වඩමින් කුසල්...

වැලකී පවින් එහෙම..

පතනෙමු අපිත් මෙත් බුදුන් පාමුල..

නිවුනු සැනසීම...