මධුවිත කාන්තා රූපකයක් ලෙස යොදා ගනිමින් තරුණයකු යෙදෙන සංවාදයක් මෙහි තේමාවයි. ඔහුගේ අතීතාවර්ජනයත් එයම ඔහු වර්තමානය තුල දරා ගන්නා අන්දමත් ඒ සමඟම ඉදිරිපත් කරයි.
අමතක මතක හිත පතුලේ වැලපෙන හින්දාම...
ඒ හැම මතක ඔබ වෙනුවෙන් නිමැවුනු හින්දාම....
රිදවන තරමටම මා සිත පිනවන හින්දාම....
මියයමි නැවත නැවතත් මා ඉපැදෙන හින්දාම....
මට මා අහිමි අද දින ඔබ වෙනුවෙන් වැලපෙන්න...
තරමට අසරණයි නැහැ කවුරුත් අත්වැල වෙන්න...
හිස්වන විතින් විත පුරවා සිත සනසා ගන්න....
වෙර ගමි තවත් එක දිනයක් මෙලෙසින් නිමවන්න...
සිතුවිලි අකීකරු ඇයි මෙතරම් මට අවනත නොවී...
බොලඳද මා වැලපෙන්න මෙතුවක් නුවනට ඉඩ නොදී....
දින දින හිස් වෙමින් පිරවෙන තනියට පේ වෙවී....
දියකර හරින්නේ ඔබවද මාවද පෙම්බරී....
No comments:
Post a Comment