හැරයන විටදි පසු පස ලුහුබැඳ එනවා
ලංවෙන විටදි මාගෙන් ඈතට යනවා
මගෙ සෙවනැල්ල මෙන් මා හා ගැවසෙනවා
හිරු නැති දාට සෙවනැල්ලත් හැංගෙනවා
ගහ කොළ වලට නැලවෙන්නට ඇතත් සිතේ
මද නළ නැති දාට ගොලුවී සිටිනු ඇතේ
ලෙංගතු සිනහ සිහිවන මුත් නුඹේ වතේ
සිහිනෙන් වත් නුඹ මට නම් අයිති නැතේ
No comments:
Post a Comment